ارائه راهکاری برای بهبود زیست سازگاری بیومواد بر پایه کلسیم سیلیکات توسط محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر

 | تاریخ ارسال: 1399/11/11 | 

محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر در پژوهشی، راهکاری برای بهبود زیست سازگاری بیومواد بر پایه کلسیم سیلیکات ارائه کردند.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، سمیه غفاری دانش آموخته دکتری دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «زیست سازگاری و توانایی ایجاد تمایز استئوژنیک سلول های بنیادی مزانشیمی در سیستم سیمان پرتلند/کلسیم فسفات» عنوان کرد: از آنجا که پیوند استخوان دومین پیوند بافت عمده در جهان است، بهبود و توسعه جایگزین های استخوانی مصنوعی نیازی روبه فزونی است. یکی از موانع جدی به کارگیری بیومواد  بر پایه سیمان پرتلند یا کلسیم سیلیکاتی درکاربردهای ترمیم و مهندسی بافت استخوان، قلیایی شدن محیطِ مرطوبِ پیرامونِ سیمان به علت انحلال هیدروکسیدکلسیم است که زیست سازگاری این سیمان را با چالش روبرو می کند.
وی افزود: این پژوهش روشی جدید، ساده و موثر برای کاهش pH قلیایی و در نتیجه بهبود زیست-سازگاری سیمان های کلسیم سیلیکاتی ارایه کرده است.
وی با اشاره به روش کار بیان کرد در این پژوهش با ایجاد یک پوشش کلسیم فسفاتی روی قطعات کلسیم سیلیکاتی، pH نمونه تا محدوده فیزیولوژیک کاهش یافت و آزمون های زیست سازگاری روی رده سلول های سرطانی استخوان نشان داد که با این روش، زیست سازگاری این مواد به طرز چشمگیری بهبود یافته است.
غفاری خاطر نشان کرد: بررسی ها روی سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از بندناف نشان داد که این روش باعث القای تمایز سلول های مزانشیمی به سلول های استخوانی می شود.
این محقق با بیان اینکه راهکار ایجاد پوشش کلسیم  فسفاتی روی قطعات کلسیم سلیکاتی برای بهبود زیست سازگاری ایده ای کاملا جدید است و در خارج از کشور این اقدام صورت نگرفته است، گفت: زیست فعالی و خواص مکانیکی، قابلیت قالب گیری و ساخت قطعات با اشکال متنوع، عدم نیاز به تجهیزات پیچیده برای ساخت قطعه از مزیت های رقابتی این طرح و پروژه به شمار می روند.
وی با اشاره به کاربردهای پروژه گفت: این بیومواد جدید پس از آزمون های حیوانی و بهینه شدن می تواند به عنوان جایگزین استخوان در جراحی های فک و صورت و جمجمه و داربست های استخوانی استفاده شود.
گفتنی است: این پروژه با راهنمایی دکتر مهران صولتی هشجین  عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و همکاری مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شده است.
همچنین نتایج این پژوهش در کنگره بین المللی Stem Cell and Regenerative Medicine و مجله Biomedical Materials منتشر شده است.